ترجیح می دهند ربات درجه 3 آمریکایی بخرند، در حالی که ما بهترش را ساخته ایم - وبلاگ به آبادی

به گزارش وبلاگ به آبادی، پای درددل عضو تیم رباتیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین که در مسابقات جهانی کانادا عنوان قهرمانی کسب کرده اند.

به گزارش گروه رسانه های وبلاگ به آبادی، انگیزه دارد، افتخار می کند که پرچم کشورش را در میان 400 تیم مطرح رباتیک دنیا بالا نگه داشته است، حرف از افتخارات شان می زند و از ابراز شگفتی تیم های خارجی نسبت به ربات های ایرانی ساخته شده می گوید؛ اما در کنار این همه ذوق و شوق برای حرف زدن، بغضی در گلو دارد و می گوید هرچقدر شرکت های بزرگ صنعتی خارجی از ما دعوت می کنند که برای آنها ربات بسازیم، در داخل انگار هنوز علاقه ای به محصولات و دستاوردهای ما ندارند. می گوید، هرچه تیم های خارجی برای ربات شان پول خرج می کنند، اینجا ما برای هزار تومانی خرج شده حواس مان هست که بی فایده هزینه نکرده باشیم. از مسائل خودشان می گوید و عنوان می کند که دم دانشگاه آزاد اسلامی گرم که حداقل تخفیف شهریه می دهد و حداکثر کاری را که از دست شان برمی آید، برای ما انجام می دهد.

گفت وگوی ما با حامد باقری، دانشجوی کارشناسی ارشد رشته الکترونیک و سرپرست آزمایشگاه ربات های پایه متحرک پیشرفته رباتیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین که اخیرا در مسابقات دنیای کانادا صاحب مقام برتر شده است، نکات دیگری نیز دارد که در ادامه می خوانید.

او ابتدا در پاسخ به اینکه چرا دانشگاه آزاد اسلامی به این مقام رسیده است، می گوید: دانشگاه آزاد اسلامی قزوین از سال 2003 در مسابقات دنیای شرکت کرده است. البته در همان سال های اولیه پیروز نبود و این پیروزیت ها قدم به قدم شکل گرفت. جالب آنجا است که طی سال های 2003 تا 2005 دانشگاه های مطرح دولتی در ایران مقام دار مسابقات رباتیک بودند. اما باور و اعتقاد دکتر موسی خانی بود که با اعتماد به دانشجویان باعث پیشرفت رباتیک دانشگاه آزاد اسلامی قزوین شد.

او ادامه می دهد: از یک جایی به بعد نه اینکه دانشگاه های مطرح کشور در مسابقات حاضر نشدند. آنها حتی الان هم در مسابقات شرکت می کنند و مقام هم می آورند، اما سرمایه گذاری و اهمیتی که دانشگاه آزاد اسلامی به رباتیک می دهد، دانشگاه های دیگر نمی دهند. البته دلیل این موضوع هم برای بنده روشن نیست، چون مهم ترین بخش هوش مصنوعی در صنعت رباتیک قرار گرفته است. به صورت شبانه روزی زحمت می کشیدیم و جواب زحمات و حمایت مسئولان دانشگاه را دادیم.

از او درباره نگاه تیم های دیگر کشورها به تیم ایران سوال کردیم، او گفت: اتفاقا امسال به قدری تیم های خارجی برایشان مهم بود که حتی هنگام اسنبل ربات مان اکثر تیم ها حاضر شدند و از نحوه بستن ربات عکس و فیلم گرفتند. حتی از ما سوالات مکانیکی و الکترونیکی می کردند.

این عضو تیم رباتیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین همچنین درباره تسهیلات در نظر گرفته شده به آنها می گوید: تا جایی که دست دانشگاه آزاد اسلامی بوده است، تسهیلات در اختیار ما قرار داده اند، اما انتظاری که وجود دارد این است که دستگاه ها اعم از صنعتی و غیرصنعتی باید به سمت ما بیایند. یا مثلا در مساله سربازی که یکی از بزرگ ترین مسائل ما است، چرا باید بازیکنان فوتبال که هیچ مقام دنیای هم ندارند به راحتی معاف شوند، اما برای ما هیچ تسهیلاتی در نظر نمی گیرند. البته بنیاد نخبگان قول هایی را به ما داده اند.

او همچنین درباره نقطه مزیت تیم ما نسبت به دیگر تیم ها گفت: اینکه می گویند هوش مان نسبت به دیگر کشورها بیشتر است قبول ندارم، بلکه رمز پیروزیت ما تلاش بیش از اندازه است. این موضوع کجا خودش را نشان می دهد؛ آنجایی که قطعه ای را به ما ندادند و ما خودمان با تلاش زیاد آن را ساختیم. یعنی بارها شب تا صبح آزمایشگاه مانده ایم تا به نتیجه نهایی برسیم.

اعتماد صنعت به خروجی فعالیت این تیم، دیگر سوال ما بود. او می گوید: ربات ما در مسابقاتی شرکت می کند که موسسات استاندارد آمریکایی آن را برگزار می کنند و وقتی ما مقام می آوریم و به ما می گویند که بهترین ربات دنیا را ارائه دادید، همه دنیا این موضوع را باور می کنند، اما در ایران مساله جور دیگری است. ما در سال 2015 کاری کردیم که جایزه نوآوری سال دنیا را برنده شدیم. جایزه نوآوری، جایزه ای است که چندین نقشه از ربات های مختلف را ترکیب می کنند و یک ایده جدید به دست می آید، اما با وجود این باز هم آنچه در ایران دیده می شود، بی علاقگی به این دستاوردها است. شاید این مسائل برای ارگان ها اهمیتی نداشته باشد. نگرانی ما این است که کار به جایی برسد که دیگر دیر شده باشد و به خودمان بگوییم باید روی چنین پروژه هایی سرمایه گذاری می کردیم.

او ادامه می دهد: یک نمایشگاه از سوی یکی از ارگان ها برگزار شده بود و دانشگاه آزاد اسلامی نیز شرکت کرد و ربات مان را هم بردیم. یکسری ربات هم بود که به صورت دسته دو یا سه از آمریکا خریداری شده بود و سال ساخت ربات ها مربوط به اواخر 1990 بود. بعد از یکی دو روز یکی از مسئولان صنعتی از نمایشگاه بازدید کرد و زمانی که ربات ما را دید، مطرح نمود که آیا با این تیم همکاری صورت می گیرد که یکی از اطرافیانش پاسخ مثبت داد، در حالی که این طور نبود و یکی از دردهای ما این است که از ارگان های مختلف آمده اند و از ربات بازدید کرده اند، اما برای آن سرمایه گذاری صورت نگرفته است. حتی چندی پیش نیز یکی از ارگان ها مطرح نمود که یکسری ربات مین یاب به قیمت 60 تا 70 هزار یورو برای چک و خنثی سازی خریداری کرده اند که الان هم خراب شده است. اینجاست که باید اشک ریخت، چراکه ما این ربات ها را داریم، اما از خارج خریداری می شود. درست است که ربات ما ممکن است مشکل داشته باشد، اما با سرمایه گذاری می توان مسائلش را حل کرد.

منبع:فرهیختگان