تلویزیون به لباس اقوام ایرانی روی خوش نشان می دهد - وبلاگ به آبادی

به گزارش وبلاگ به آبادی، تهران (پانا) - نمایش مظاهر فرهنگی اقوام ایرانی از جمله پوشش چه به شکل تصادفی و ناخودآگاه از سوی برنامه سازان تلویزیون چه آگاهانه و با برنامه ریزی هدفمند فرهنگی توانسته است جریانی مؤثر و عمیق پدید آورد که ثمره آن قوام فرهنگی در شرایطی است که شاید کوچک ترین غفلت به فراموشی مقطعی یا دائمی آن مظاهر منجر گردد.

به گزارش هنرآنلاین، فیلم و سریال از جمله مدیوم های تأثیرگذار و فرهنگ ساز در میان جوامع امروزی است به ویژه اینکه به علت مشغله بالای مردمان، غالباً امکان تجربه شخصی و مستقیم فرد درباره پدیده ای خاص میسر نیست و لذا در روبروه با یک محصول بصری، ناخودآگاه القائات مورد نظر فرهنگی به مخاطب منتقل می گردد.

جامعه ایرانی متشکل از خرده فرهنگ ها و جریان های فراگیر فرهنگی امروزه در کوران حجم بالایی از فرهنگ های وارداتی در مرحله گذار است که از جمله ویژگی های آن نوعی بلاتکلیفی مردمان آن را می توان برشمرد؛ بلاتکلیفی از این جهت که آنها در برابر حجم بالای چنین پدیده هایی قادر به تصمیم و انتخاب درست و یا حتی مقابله با آنها نبوده و البته غالبا در برابر پذیرش هر کدام از آنها خود را تسلیم نشان می دهند.

در چنین شرایطی برترین ابزار به منظور یادآوری ریشه های فرهنگی به مردم که اغلب فرصتی برای مطالعه، پژوهش و پیگیری شخصی آنها فراهم نمی گردد، روبروه آنها با محصولی حاضر و آماده است که به آنها مستقیم و بدون واسطه ارائه گردد.

فیلم و سریال از جمله این محصولات است که البته نه به شکل مستقیم برای معرفی فرهنگی اما در کنار روایت داستانی که مورد نظر دارد، ناخودآگاه محل روبروه فرد با آنچه که مسئولان و متولیان فرهنگی مورد نظرشان است خواهد بود.

درام و یک موقعیت دراماتیک حاصل کنش و واکنش افراد در برابر محرک های گوناگون و طبیعی روزمره و پیرامونی امروزه تبدیل به موضوعی مشترک و مورد دغدغه همه مردم با هر قومیت و فرهنگی شده است و لذا چه بهتر که سوژه ساخت فیلم و سریال ها را از تمرکز بر روی منطقه خاصی از کشور و غالباً تهران خارج کنیم و پیگیر آن در مناسبات و روابط شهرستانی و حتی روستایی باشیم.

در چنین شرایطی ناخودآگاه مخاطب با ظرف و قالبی روبرو می گردد که ضمن پیگیر شدن داستان و روایت فیلم با هر یک از این مظاهر فرهنگی هم روبرو شده و اغلب از آن تأثیر خواهد پذیرفت.

یکی از این مظاهر فرهنگی، پوشش است که خوشبختانه فیلم سازان و برنامه ریزان تلویزیونی چند صباحی است که اهتمام جدی به آن دارند، سریال نون خ که سری دوم آن عید نوروز امسال پخش شد را به خاطر بیاورید؛ علاوه بر دارا بودن داستانی مجذوب کننده و مخاطب پسند که مناسبات جوامع امروزی را روایت می کرد، براساس خوش قریحگی و دغدغه کندی کارگردان و تیم سازنده با توجه به رویداد آن در منطقه کردنشین ایران، مجموعه ای از فرهنگ پوششی خطه ای از ایران و اشکال گوناگون البسه، جامه مردمان کرد را در قاب تصویر ثبت و در معرض دید مخاطبان خود قرار داد.

این شب ها با یکی دیگر از این سریال ها از رسانه ملی روبروه هستیم که اتفاقاً مخاطب ارتباط خوبی به سبب آنکه سری نخست آن با استقبال روبرو شده بود با آن برقرار نموده است.

دودکش 2 این بار و البته حتی مقطعی روایت خود را از استان گلستان و اهالی ترکمن ایران شروع نموده است و این امر به آن معنی است که بیننده حداقل در چند فریم با فرهنگ پوششی این قومیت هم آشنا خواهد شد.

در مجموع باید گفت که این حرکت چه به شکل تصادفی و ناخودآگاه از سوی مسئولان برنامه ساز تلویزیون و چه آگاهانه و با برنامه ریزی هدفمند فرهنگی توانسته است جریان مؤثر و عمیق را پدید آورد که ثمره آن قوام فرهنگی در این شرایط است که شاید کوچکترین غفلتی به فراموشی مقطعی و یا دائمی آن منجر گردد.