7 جاذبه کشمیر که حتما باید ببینید - وبلاگ به آبادی

به گزارش وبلاگ به آبادی، در شمال غربی شبه قاره هند، و در دامنه کوه های هیمالیا، سرزمینی واقع شده است که معروف است به بهشت. در این سرزمین، دریاچه ای قرار گرفته با خانه های قایقی. آسمان آبی این منطقه را در کمتر جایی بتوانید ببینید و مناظرش شما را یاد کارت پستال ها می اندازد. در تجربه سفر به چنین بهشتی، دوست دارید اول در کدام یک از منطقه ها دیدنی اش عکس بگیرید؟

1. دریاچه دال

دریاچه دال با مساحتی بیش از 15 کیلومتر، نگین کشمیر است: سطح بزرگی پوشیده از آب که تصویر بالکن های چوبی خانه های قایقی و دورنمای قله مه گرفته کوه های پیر پانجال در آن منعکس می شود. ردیف شیکاراهای رنگارنگ دور تا دور دریاچه حرکت می نمایند، و کالاهای مختلف را به بازارها، بچه ها را به مدرسه، و گردشگرها را به خانه های قایقی می رسانند. معماری و شکل این خانه ها از دوران راجا الهام گرفته شده است. اگر صبح زود از خواب بیدار بشوید، می توانید با قایق های پارویی روی دریاچه گردش کنید، گُل های شناور روی آب را تماشا کنید و بازارهای سبزیجات را ببینید. این چشم انداز بی نظیر و رنگارنگ است، البته انتظار تماشا افرادی را هم که سوغاتی می فروشند داشته باشید.

2. خانقاه شاه همدانی

این بنای منحصر به فرد مربوط به دهه 1730 میلادی است. داخل و خارج این بنا با نقاشی های تکنیک پاپیه ماشه تزیین شده و تزیینات خاتم کاری دارد. افراد غیرمسلمان اجازه ورود به این بنا را ندارند و فقط تا ورودی آن می توانند داخل شوند. این بنا در محل اولین مسجد کشمیر، که به وسیله عارف ایرانی میر سید علی همدانی آن را ساخته بود، بنا شده است. میر سید علی همدانی در سال 1372 به این منطقه آمد. او یکی از 700 پناهجویی بود که بعد از تصرف ایران به وسیله تیمور از ایران رفت. گفته می شود او 37 هزار نفر را به اسلام دعوت کرد و محتمل است او هنر پارسی فرش بافی را به کشمیری ها معرفی نموده باشد.

3. پاهالگام (Pahalgam)

اطراف این منطقه قله هایی شبیه به قله های کوه آلپ قرار گرفته و آب رودخانه های خروشان آن از این کوه ها سرازیر می شود و چشم انداز ای تماشای را در دره های پوشیده از درخت می سازد. در کوه های اطراف، نواحی تماشایی مختلف و بیش از 20 دریاچه وجود دارد. این زیبایی طبیعی همان منطقه پاهالگام است، منطقه ای وسیع به طول 4 کیلومتر دور تا دور محل تلاقی رودخانه ها. پاهالگام منطقه توریستی مهم و پرطرفداری است که سرگرمی هایی مثل گلف و رفتیک در آن پرطرفدار است.

4. سرینگار (Srinagar)

دور تا دور سرینگار را حلقه ای از کوه های سرسبز در بر گرفته است. پرطرفدارترین منطقه این شهر دریاچه آرام و مجذوب کننده دال است. چشم انداز ردیف خانه های قایقی رنگارنگ و فضای رمانتیک بر روی این دریاچه را نباید از دست داد. دور تا دور بخش شرقی ساحل این دریاچه چندین کیلومتر باغ های مغولی به چشم می خورد؛ چشم انداز این باغ ها در مقابل مرکز شلوغ شهر با قلعه های بلند و مساجد چوبی اش بسیار تماشای است. در هوای معتدل تابستانی، به این تماشای ها طعم غذاهای کشمیری و حال و هوای آرامگاه عیسی مسیح هم اضافه می شود و یکی از بهترین جاذبه های گردشگری شبه قاره هند را می سازد.

5. جزیره چهار چنار

جزایر چهار چنار در دریاچه دال واقع شده است. این جزایر در واقع مجموع چهار جزیره هستند که سه تای آنها از هم مجزاست. در دو تا از این جزیره ها درخت های چنار زیبایی وجود دارد. علت نامگذاری این جزیره ها به این نام وجود 4 درخت چنار در هر گوشه جزایر است. می گویند برادر اورنگ زیب، شاه گورکانی، این جزایر را به این شکل ساخته و مقبره حضرت بل هم در جزیره دوم قرار گرفته است. چنار درختی بادوام و متعلق به منطقه ها شرقی هیمالیاست. این درخت به علت دوام زیادش بیشتر در باغ ها استفاده می شود. به علاوه، بر اساس طب سنتی درخت چنار خواص درمانی زیادی هم دارد.

6. سونمارگ (Sonamarg)

سونمارگ یعنی دشت طلایی نامی برازنده این دره بی نظیر. دور تا دور این منطقه را قله های بلند و نوک تیز گرفته و منظره ها آن شبیه به منظره ها فیلم اشک ها و لبخندهاست. در این منطقه می توانید به راحتی قدم بزنید و از منظره ها لذت ببرید. اگر اهل پیاده روی های طولانی تر هستید، یادتان باشد سونمارگ نقطه سرانجام (یا آغاز) جهت ترکینگ هفت دریاچه است. حتی ممکن است فصلی به این منطقه سفر کنید که بتوانید به جهت پیاده روی زائرین بودایی بپیوندید. این جهت در 15 کیلومتری شرق سونمارگ واقع شده است.

7. معبد شانکاراچاریا (Shankaracharya)

این معبد کوچک شیوا در بالای تپه جنگلی شانکاراچاریا قرار گرفته. مصالح به کار رفته در ساختمان این معبد بلوک های سنگی بزرگ قدیمی و خاکستری رنگ هستند. معبد شانکاراچاریا در گذشته با نام تخت سلیمان معروفیت داشت و امروز به نام فرزانه ای خوانده می شود که در سال 750 بعد از میلاد تفکر روشنگری را به این منطقه آورد. طبق نشانه های موجود در این معبد، ساختار بنای هشت ضلعی آن به قرن پنجم بر می شود و قدمت خود منطقه از این هم بیشتر است. طبق ادعایی اثبات نشده، بازسازی معبد قبلی را حضرت مسیح و سنت توماس انجام داده بودند.

ترجمه آزاد: تحریریه وبلاگ به آبادی

لطفا در نشر دانسته های خود کوشا باشید.

برداشت و استفاده غیرتجاری از مطالب این وب سایت، حتی بدون ذکر منبع آزاد است.