گفت و گوی GQ با کیانو ریوز؛ افسانه فناناپذیز هالیوود - وبلاگ به آبادی

به گزارش وبلاگ به آبادی، خبرنگاران: با جان ویک 3 (John Wick) - سومین قسمت از فرانچایزی که ماه می آینده اکران خواهد شد- مرموزترین ستاره هالیوود یک بار دیگر خود را به عنوان یک بازیگر اکشن واقعی و خالص به اثبات می رساند. اما او کیانو ریوز واقعاً کیست؟ الکس پاپادماس با کیانو ریوز فناناپذیر نشسته و کوشش دارد که این مرد را از افسانه اش جدا کند.

کیانو ریوز، خیلی آرام، اینجا در لابی هتل لوکس Chateau Marmont در هالیوود، کالیفرنیا نشسته و روی یک کاناپه بسیار کم ارتفاع سیگارش را می کشد انگار که در ایوان خانه خود نشسته است. او از اوایل دهه 90 میلادی همیشه به اینجا می آید. در آن روزگار این ساختمان بسیار ساده و خلوت بود. شیر آب ها معمولاً خراب بوده و فرش ها نیز بسیار کثیف بودند. ریوز می گوید: نمی خواهی کفش هایت را دربیاوری؟. به نظر می رسید که هر اتفاقی ممکن است بیفتد، زیرا همیشه همینطور بود.

ریوز ادامه داد: می توانستی حرف بزنی. می توانستی قرار عاشقانه داشته باشی. می توانستی مواد مصرف کنی. می توانستی خوش بگذرانی. برای من، هنوز هم آن فضا اینجا وجود دارد. در واقع او مدتی به این هتل نقل مکان کرد. می توانستید او را همراه با کسانی مثل شارون استون در حال خش و بش یا پنهان شده در گوشه ای در حال بازی شطرنج با کامپیوتر یا سیگار کشیدن مداوم برای مبارزه با استرس دید که البته بسته به باور شما نسبت به آنچه که رسانه های زرد در خصوص ریوز می گفتند متفاوت باشد.

اکنون او در یک خانه که فاصله زیادی با اینجا ندارد و در بخش بورلی هیلز زندگی می نماید. او این خانه را 12 سال پیش خریده و بعضی اوقات، در داخل خانه نشسته و با خود فکر می نماید که آیا این همان خانه ای است که ریوز فراری در آن خواهد مرد. برای ریوز این یک دغدغه نیست، یک کنجکاوی است. اگر قرار است بمیرد بهتر است محل مردنش همین خانه در هیلز باشد: وقتی 40 ساله بودم به این موضوع فکر نمی کردم.

ریوز بی صدا از عرض لابی عبور می نماید و به شخصی که با لباس گوچی از کنار او عبور می نماید نگاهی چپ چپ می اندازد. یک زن متوجه می گردد کسی که در حال عبور از لابی است همان کیانو ریوز معروف است و ناگهان آب دهانش را قورت می دهد، طوری که می توان گفت صدایش را شنیدیم. به یک گوشه نیمه خصوصی در باغ هتل راهنمایی می شویم. جایگاه هایی دور یک میز قهوه آینه ای چیده شده اند. یک صبح دوشنبه بارانی به یک بعدازظهر سرد دوشنبه ای تبدیل شده است. اوایل ماه فوریه است و آهنگ رپ کیانو ریوز (Keanu Reeves) از Logic در رتبه 15 آهنگ های پرفروش بیلبورد در ایالات متحده واقع شده است، خواننده ای که در زمان انتشار فیلم نقطه شکست (Point Break) در سال 1991 تنها یک سال سن داشت.

هر نسلی کیانو ریوز خاص خود را دارد با این تفاوت که کیانو ریوز هر نسلی همین کیانو ریوز است!

امروز کیانو ریوز همان ریش و سبیل منقطع و ناهمگون را دارد که همه دیده بودیم. همان مو های همیشگی که روی چشم هایش می افتد و همان پوتین های کوهنوردی بزرگ Merrell را که او بدون توجه به شرایط و مدت ها قبل از اینکه همه گیر گردد به پا دارد. برای اینکه بفهمید چه سال های زیادی گذشته باید به خطوط خاکستری داخل ابروهایش نگاه کنید.

او اکنون 54 سال دارد و سرما خورده. صدای سرفه هایش مانند این است که کسی با ضربات مشت راه خود را به خارج از یک کیسه کاغذی خرید باز می نماید. زیپ کاپشن پشمی اش را تا گردن بالا می کشد. در ادامه یکی از مستخدمان هتل یک هیتر چرخدار برای کیانو می آورد؛ و یک نفر دیگر نیز هیتر دیگری را در آنسوی میز قرار می دهد. بعد از آن است که آفتاب خود را نشان می دهد انگار که او نیز می خواهد از گرم ماندن کیانو ریوز مطمئن گردد و در ادامه نور کمرنگ آن روی صورت کیانو می افتد. کیانو ساندویچ و کوکا کولا سفارش می دهد و البته سیب زمینی سرخ نموده و بدون سالاد.

در فیلم جدیدش، کیانو ریوز بار دیگر نقش جان ویک را بازی می نماید، آدمکشی زن مرده و جنگجویی با قلب شکسته. اولین فیلم از مجموعه جان ویک با بودجه نسبتاً اندک 20 میلیون دلاری ساخته شد بدون اینکه انتظار زیادی از آن وجود داشته باشد و البته با همراهی چاد استاهلسکی، بدلکار قدیمی ریوز در فیلم های ماتریکس (Matrix) و دیوید لیچ که همراه با استاهلسکی کارگردانی فیلم را بر عهده داشتند. لیچ برای مدت طولانی هماهنگی و طراحی صحنه های بدلکاری و دستیار کارگردانی را تجربه نموده، اما تاکنون هیچ فیلم بلند سینمایی کارگردانی ننموده بود. حتی با حضور ریوز نیز قسمت اول جان ویک در ابتدا گمان نمی رفت که به فیلمی پرسروصدا تبدیل گردد.

استاهلسکی می گوید: یک قاتل پیر و دوران گذشته را دارید که همسرش در اثر مسائل طبیعی فوت نموده، اما یک توله سگ برای او به جا می گذارد، یک خلافکار روسی توله سگ او را می کشد و او نیز در جواب 84 نفر را به قتل می رساند. فکر می کنید چند استودیو به این تصویر نه گفتند؟ جواب این است: همه آن ها.

استاهلسکی سال ها در سه فیلم ماتریکس نقش بدلکار ریوز را بازی می کرد و خوب می دانست که این بازیگر چه قابلیت هایی دارد. وی در این باره چنین می گوید: هیچ کسی را نمی شناسم که بیشتر از او در بازی خرج کند، از لحاظ همکاری، فیزیکی و ذهنی. کسی را ندیده ام که بتوااند از ماتریکس جان سالم به در ببرد. در واقع به نوعی شخصیت متفاوت احتیاج دارد. اینکه پذیرای آن باشید. بتوانید همیشه خود را خیس، زخمی، خسته، کتک خورده، برای سال ها، ببینید. اکنون به سرعت به 20 سال بعد می آییم و شما بدل سابقتان را در مقام کارگردان خود می بینید. او خوب می داند که شما چه قابلیت هایی دارید و انتظارات او دیوانه وارتر از دهه گذشته و نیمی از کارگردانانی است که تاکنون با آن ها کار نموده اید. می توانم بگویم، می دانم که بیشتر داری. به من دروغ نگو. بلند شو؛ و کیانو، 20 سال بعد، این را می پذیرد. مسئله فقط فیزیکی نیست. ذهنی است. این یک نوع خاص از استقامت ذهنی است.

دوستداران سینمای مبارزه ای از برداشت های بلند و اکشن های کلوزآپ قسمت اول جان ویک استقبال کردند که بیشتر ضد جیسون بورن و در مقیاسی کمتر ضد ماتریکس بود. ریوز، استاهلسکی و لیچ می خواستند مخاطبانشان به آن چیزی که آن ها می دیدند اعتماد داشته باشند، از این رو جانی را داشتند که کار هایی می کرد که کیانو نیز می توانست. اما یک دلیل دیگر برای ساخت این سبک از اکشن وجود داشت.

استاهلسکی با لحنی از روی خوشحالی می گوید: ما هیچ انتخابی نداشتیم. پولی نداشتیم. توان اقتصادی آن تدوین های پرهزینه و کار های عجیب و غریب با دوربین را نداشتیم. برداشت های بلند، تیراندازی ها در فضای کوچک ایده هایی بودند که داشتیم. اما نمی توانستیم از برداشت های بلند بگذریم. مجبور بودیم برداشت های بلند بگیریم، زیرا تنها یک دوربین داشتیم. اولین کسی که در صحنه نبرد کشته می گردد همان کسی است که آخر می میرد. او باید بلند گردد و پشت دوربین بدود و دوباره به درون صحنه بازگشته و توسط کیانو دوباره هدف قرار گیرد.

از آن موقع فیلم های جان ویک به یک فرانچایز 140 میلیون دلاری تبدیل شده اند، چیزی که هیچ کس و بخصوص کسانی که در ساخت آن مشارکت داشته اند باور نمی نمایند. شبکه استارز در حال ساخت سریالی است که در دنیای جان ویک می گذرد و این موضوع دنیای زیرزمینی دقیق و پرجزییات داستان را برجسته می سازد.

ریوز می گوید که تقلای روانی جان ویک چیزی است که او در خصوص این فیلم پر از تیراندازی و بزرگنمایی دوست دارد: او یک معمای زیبا و تراژیک دارد، این دو شخصیت درونی. جانی که ازدواج نموده و جان ویک قاتل. جان می خواهد آزاد باشد. اما می داند که تنها راه آن از جهت جان ویک می گذرد؛ و جان مدام به کشتن افراد و شکستن قوانین ادامه می دهد. ما شاهد شخص هستیم که برای زندگی و روح این دو شخصیت مبارزه می نماید.

استاهلسکی در خصوص قسمت سوم جان ویک با عنوان جان ویک: فصل سوم- پارابلوم (John Wick: Chapter 3-Parabellum) و عکسی که از ریوز سوار بر اسب در خیابان های نیویورک به رسانه ها درز کرد می گوید: وقتی که مشغول فیلم برداری در بروکلین بودیم کسی آن عکس را گرفته و منتشر می نماید. به نظرم کار جالبی بود. کیانو فکر می کرد که کار جالبی است. به نظرم استودیو از این کار رضایت نداشت. من یکی از هواداران سرسخت سرجیو لئونه هستم به همین دلیل برایم مهم نبود و کیانو را در این فیلم سوار اسب کردم. وقتی بازیگری را دارید که می تواند سوار اسب گردد، موتور سواری کند و صحنه های مبارزه انجام دهد، چرا که نه؟ فهرستی از هر توانایی که کیانو دارد تهیه کردم- نشستیم و گفتم، هر کاری که می توانی خیلی خوب انجام دهی را به من بگو؛ و ما همه آن ها را در فیلم قرار دادیم. هیچ کس سکانس اسب را نمی خواست. برای این یکی باید مبارزه می کردم. افراد فکر می کردند که این خیلی نامتعارف است.

کیانو ریوز همیشه به عنوان شخصیتی شناخته شده که دوست دارد مانند یک فرد عادی رفتار کند اگر چه حضور صرف او یک غیرواقعی بودن محیطی ایجاد می نماید و همین موضوع به او یاری نموده که علیرغم دهه ها حضور در هالیوود به عنوان یک ستاره طراز اول همچنان یک شخصیت مرموز و رازآلود باقی بماند. در مارس گذشته، چند هفته پس از این مصاحبه بود که یک هواپیمای کوچک که کیانو ریوز و چندین مسافر دیگر را از سانفرانسیسکو به بوربانک می برد در بیکرزفیلد مجبور به فرود اضطراری می گردد و این بار نیز ریوز با پیوستن به دیگر مسافران در یک اتوبوس معمولی، بار دیگر در اینترنت و به خصوص اینستاگرام غوغا به پا می نماید.

به یاد دارید که او سه گانه ماتریکس را به یک فرانچایز 3 میلیارد دلاری تبدیل کرد؟ او بازیگری است که ظاهر، احساس و نگاه به سینمای فیلم های اکشن و فرهنگ آن را تغییر داد. اما او از زندان فیلم حرف می زند، چیزی که او را متعهد به ساخت دنباله ها می سازد. روزگاری او با کمپانی فاکس قرارداد داشت تا اینکه حضور در سرعت 2 (Speed 2) را برای بازی در تئاتر هملت رد کرد و مدتی با استودیو فاکس کار نکرد. ریوز اکنون دیگر در زندان نیست، البته تا جایی که خودش فکر می نماید. او از زمان 47 رونین (47 Ronin) که آن هم در گیشه مغلوب شد دیگر فیلم استودیویی بازی ننموده است. نام کیانو ریوز می تواند نقش مهمی در موفقیت یک فیلم اکشن داشته باشد و آن را به چیزی شبیه جان ویک تبدیل سازد. او از بازی در نقش جان ویک ناراضی نیست و اگر از او خواسته گردد نقش های بیشتری در این حوزه قبول خواهد نمود: تا جایی که پاهایم بتوانند مرا ببرند. تا جایی که مخاطبان از من بخواهند بروم.

وقتی که کیانو 22 ساله بود هرگز فکر نمی کرد که در سن 54 سالگی نیز هنوز مشغول بازی در این نقش های بسیار فیزیکی باشد. دویدن و پریدن و تیراندازی کردن به افراد از روی اسب. او این چیز ها را تصور ننموده بود، زیرا هیچ تصویری از آینده بازیگری خود در سن 54 سالگی در ذهن نداشت. ریوز می گوید: حقیقتاً در خصوص آینده شغلم فکر ننموده بودم یا این که چه اتفاقی قرار است بیفتد، تا همین اواخر. منظور او از همین اواخر، اما اواسط دهه پنجم زندگی است. ریوز از کسانی که از دست داده سخن نمی گوید. او افراد بسیاری نزدیکی را از دست داده است، اما بیشتر در آن دوره که کمتر از 40 سال داشت.

در بسیاری از کار های اخیر ریوز، او بیشتر نقش شخصیت های منفی را بازی نموده است و به طور ویژه شخصیت های منفی که به اشخاص جوان تر و ضعیف تر یاری می نمایند که به یک ماشین ستاره سازی تبدیل شوند. در گروه بد (The Bad Batch) او رهبر یک فرقه پساآخرالزمانی است که زیردستانش را می کشد. در شیطان نئونی (The Neon Demon)، در کابوس های الی فانینگ ساده ظاهر می گردد تا با چاقو او را به قتل برساند و در فیلم بی سروته مبارز تای چی (Man of Tai Chi) در سال 2013 که اولین تجربه کارگردانی اش نیز بود، نقش مالک یک باشگاه مبارزه زیرزمینی را دارد که می خواهد یک قهرمان خوشنام را به یک قاتل تبدیل سازد.

در دقایق پایانی گفتگویمان، او نقطه خلوت دیگری از هتل را پیدا می نماید که توسط یک سایبان بارانی از دیگر بخش های پاسیو جدا می گردد و به آنجا می رود تا بتواند سیگارش را بکشد. او می گوید که با این سری کار ها می خواهد تصویر اشتباهی که رسانه از او به نمایش گذاشته را تصحیح کند. وقتی که این سخنان را به زبان می آورد، ریوز روی جایگاه نشسته است. این جایگاه درست در لبه پاسیو قرار گرفته بود. یکی از پایه های جایگاه در هوا بود. کسی دیگر در این حالت، سیگار به دست، بدون شک بیش از حد به پشت تکیه داده و می افتاد. کیانو، اما معلق، با تعادل کامل، روی جایگاه نشسته بود که انگار کسی روی آن نبود.

منبع: GQ